„Biała róża, czarny las” - Eoin Dempsey

RECENZJA
29\2019
Eoin Dempsey  – „Biała róża, czarny las”
Wydawnictwo: NieZwykłe
Liczba stron: 273
Premiera:  08.05.2019 r.

„Biała róża, czarny las” to książka, która przedstawia wojnę z perspektywy mieszkańców III Rzeszy, tam też rozgrywa się akcja tej powieści. Biała Róża to organizacja przeciwników reżimu Hitlera. Wszelkie działania konspiracyjne, nawoływanie do oporu, potępianie zbrodni na Żydach, zdrada idei, a nawet posiadanie niestosownych książek na terenie Rzeszy były srogo karana. 

22 lutego 1943 r. na terenie Monachium zginęło na gilotynie trzech członków organizacji Biała Róża.

„Nikt nie chciał pozostać w tyle, więc Franka dała się ponieść gwałtownej fali entuzjazmu dla nowego świtu rasy aryjskiej. […] Franka bez wątpienia należała do opisywanej przez nich rasy nadludzi.”

Losy Franki i tajemniczego mężczyzny splatają się wydawać by się mogło w ostatnim momencie ich życia. Ona ratuje go przed śmiercią w odosobnieniu, on swoim pojawieniem się przeszkadza jej w próbie samobójczej. Bohaterka pomocą nadludzkiej siły, zabiera nieprzytomnego do chaty. Dzięki swojemu sprytowi i umiejętnościom pielęgniarskim, może z powodzeniem opiekować się chorym. Oboje są wobec siebie nieufni, oboje coś ukrywają, oboje nie wiedzą, co jest prawdą, a co fikcją. Czy skazani na siebie, będą mogli sobie zaufać?

Nie spotkałam się jeszcze z książką, w której działania nazistów przedstawione są z perspektywy mieszkańców Rzeszy. Przeświadczenie, że przeciwnicy Hitlera wywodzili się z tego samego narodu, który mordował Żydów, podtrzymuje na duchu szczególnie, gdy działalność konspiracyjna karana była najsrożej.  Lektura dowodzi, że nie każdy Niemiec w tamtych czasach był zły, a znajomość metod działania nazistów zyskiwała na sile w akcjach antyhitlerowskich.

„Przez dwie godziny spędzone na zbieraniu drewna Franka rozmyślała o ojcu. Alianci go zabili, a teraz jeden z nich spał w jego chacie. Próbowała oddzielić w głowie nieznajomego leżącego w zapasowym pokoju od ludzi, którzy zrzucili tamte bomby.”

„Biała róża, czarny las” trzyma w napięciu, gdy widmo zdemaskowania konspiracyjnych działań wisi w powietrzu. Bohaterowie narażają się na niebezpieczeństwo, niejednokrotnie zmuszeni są do dokonywania trudnych wyborów  oscylujących na granicy życia i śmierci. Wojna zmusza ludzi do wręcz nieprawdopodobnych zachowań, które z pewnością nie miałyby miejsca przy normalnym porządku świata.  Książka uświadamia, że nie wszystkich należy mierzyć jedną miarą, istnieją bowiem jednostki, które dzięki swojej sile i determinacji pozwalają na optymistyczne patrzenie w przyszłość.

Powieść oparta na faktach daje nadzieję na lepsze jutro, bo przecież w każdym człowieku drzemią pokłady dobra, trzeba tylko do nich dotrzeć.

Za egzemplarz dziękuję