2\2024 (recenzja patronacka)
Ostatnia tajemnica – Anna Ziobro
Wydawnictwo: Dragon
Premiera: 28 lutego
Liczba stron: 320
Lubicie kiedy znani Wam Autorzy piszą coś zupełnie nowego? Albo sięgają po inny gatunek, a nawet wychodzą ze strefy komfortu? Właśnie taki obrót spraw nastąpił w przypadku powieści Ani Ziobro „Ostatnia tajemnica”, w której Autorka zabrała nas w podróż w czasie do lat 60., osadzając akcję w Przemyślu. Pokusiła się również (choć nie był to pierwszy raz) o zastosowanie różnych przestrzeni czasowych.
Ta opowieść owiana została nie jednym sekretem, tworzącym nastrój niedopowiedzeń, tajemniczości i ciekawości poznania odpowiedzi na pytania, którymi Autorka intryguje od pierwszych rozdziałów. Fabuła tej historii wiedzie przez rodzinne sekrety, sięgając daleko poza granice Polski, gdzie rozgrywa się główna akcja. Poprzez szczegółowe opisy miejsc – do jakich z dbałością o każdy szczegół, jest zdolna Anna Ziobro, można doskonale wyobrazić sobie przestrzeń i ludzi, których dotykają problemy.
Wielokrotnie już wspomniałam, że powieści Pisarki z Rzeszowa tworzone są emocjami. Nie inaczej jest w „Ostatniej tajemnicy” – uczucia wypływają z książki strumieniami, lecz nie są to tylko przyjemne doznania, ale w znacznej mierze trudne. Mamy bowiem okazję zobaczyć, jak wygląda praca w hospicjum oraz jakie mogą pobudki do podjęcia decyzji o przebywaniu w takim miejscu. Co prawda mamy tutaj szczegółowy obraz tylko jeden osoby – staruszki Sabiny, ale dzięki takiemu spojrzeniu widzimy więcej.
W powieści wykorzystany zostaje zabieg retrospekcji, dzięki któremu możemy poznać młodość Sabiny i znaleźć odpowiedź na jej decyzje w teraźniejszości. Te podróże w czasie, będące rozpamiętywaniem dawnych lat pokazują, jak szybko ucieka czas. Nasze wybory w młodości trudno zmienić z upływem lat, często są one nieodwracalne. Odchodzenie, samotność, rodzinne konflikty, problemy nastolatków – to cześć niełatwych tematów, które odnajdziemy na kartach „Ostatniej tajemnicy”. Ale Ania Ziobro w tej powieści dała również nadzieję na szczęśliwe zakończenie i sprostowanie krętych niegdyś dróg.
Za możliwość objęcia tytułu patronatem medialnym i egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Dragon.
