8\2024 (recenzja)
Rita – Ewa Popławska
Wydawnictwo: Pascal
Premiera: 3 lipca
Ewa Popławka w swojej najnowszej powieści „Rita”, skupiła uwagę czytelnika na powojennych losach młodych ludzi szukających swojego miejsca na ziemi, nierzadko nowego, bo po oficjalnym zakończeniu wojny porządek świata został mocno zmieniony. Postawiła bohaterów przed trudnymi wyborami, kładąc na jednej szali uczucia do ludzi i sentymentalne przywiązanie do miejsca. Jakie decyzje podejmą bohaterowie?
(...) jak każde zmartwienie odcisnęło się w postaci zmarszczek na czole. (...) Ta mapa mówiła o jego przeszłości, o zawiedzionej miłości.
W tej poruszającej historii, głównym wątkiem, a zarazem miejscem wydarzeń jest dom rodzinny. Dom, do którego powrót po wojnie dla szesnastoletniej Rity, okazuje się niemałym rozczarowaniem. Teraz jej bezpieczna przystań jest zamieszkiwana przez obcych ludzi, ale przywiązanie i żal po stracie rodzinnej posiadłości staje się determinacją do walki o swoje. To zadanie przybiera wyjątkowo trudny ton, bowiem wojna odebrała Ricie nie tylko dom, ale także cała rodzinę. Samotne zmaganie się z tak trudnymi problemami u progu dorosłości, odkryje nowe pokłady determinacji i zaradności dziewczyny, ale równocześnie otworzy furtkę do młodzieńczej miłości, która wystawiona zostanie na wielką próbę.
Powieść Ewy Popławskiej została namalowana emocjami. Potęgowanie uczuć, a szczególnie ta świadomość ich odczuwania, wyraźnie jest dostrzegalna w ostatnich rozdziałach „Rity” i we fragmentach pamiętnika, odkrywającego przeszłość głównej bohaterki. Tutaj samotność i tęsknota przeplata się z troską i bliskością drugiego człowieka. Strach odbiera zdolność racjonalnego postępowania, ale też jest silną iskrą wzniecającą odwagę i pozwalającą przezwyciężyć napotkane trudności. „Rita” to jedna z tych książek, która porusza romantyczne serca i pokazuje, że miłość może przyjść w każdym momencie naszego życia, ale tylko od nas zależy, jak odpowiemy na jej wołanie. Czasem możemy je zagłuszyć, ale jeżeli miłość jest prawdziwa, nie zawaha się zawołać raz jeszcze.
Za egzemplarz do recenzji dziękuję Autorce oraz Wydawnictwu Pascal.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz