Recenzja: "Na obcej ziemi. Nowe życie" – Joanna Jax

 

RECENZJA

26\2023

Na obcej ziemi. Nowe życie – Joanna Jax

I tom sagi Na obcej ziemi

Wydawnictwo: Skarpa Warszawska

Liczba stron: 368

Premiera: 12.04.2023 r. 

Po fenomenalnej, przejmującej i chwytającej za serce Sadze wołyńskiej, Joanna Jax powróciła z nowym cyklem: Na obcej ziemi, by kontynuować losy bohaterów pokochanych przez czytelników. Wojenna zawierucha i wydarzenia, z którymi przyszło się im mierzyć oddane zostały przez z Autorkę z niesamowitą autentycznością, starannością i momentami, kiedy czytelnicze serce zaczyna mocniej bić. „Nowe życie” rozpoczyna się tuż po wojnie w 1947 roku, we Wrocławiu, gdzie na Ziemiach Odzyskanych rozpoczyna się kolejny etap życia dla przesiedleńców.

Jak to u Joanny Jax bywa, na pierwszym planie umieszcza uczucia i emocje ludzi, a dopiero później epokę historyczną, w jakiej przychodzi im mierzyć się trudami życia. Kiedy wydaje się, że po zakończeniu wojny w spokojniejszym już czasie, układanie życia na nowo przebiegać będzie na własnych warunkach, wyobrażenia i rzeczywistość niestety bardzo szybko zostają pozbawione złudzeń. Władza komunistyczna narzuca szereg imperatyw i bezwzględnie inwigiluje społeczeństwo, budząc tym samym strach o życie swoje i bliskich. Szczególnie mocno akcent zaufania do zaufanych niegdyś osób i jego braku, wybrzmiewa z tej książki. Pokiereszowani losem bohaterowie próbują poskładać go na nowo. Stąpając po niepewnym gruncie, sięgają po pomocną dłoń, która do tej pory nie zwodziła. Niestety, okazuje się, że ten łańcuch wsparcia zostaje przerwany, a kontynuacja dalszej drogi jest możliwa innym szlakiem. Z mroków trudnych dni, wyłaniają się chwile pełne światła, niosące nadzieję i dające wytchnienie. To chwile uniesień i wielkiego uczucia, które jest w stanie przetrwać największą burzę, czy stać się latarnią wskazującą drogę. Upragnione momenty zapomnienia, obdarowują siłą oraz chęcią do życia i mierzenia się z codziennością.  

Joanna Jax w powieści „Na obcej ziemi. Nowe życie” kolejny raz pokazała z jaką starannością i przejęciem potrafi oddawać ducha minionych lat. W tej powieści Autorka pochyliła się nad tematem przesiedleń na Ziemie Odzyskane, namalowała obraz odradzającego się niczym Feniks z popiołów - Wrocławia, budząc marzenia w ludziach zranionych przez piekło wojny. I nawet bezwzględna władca komunistyczna nie była w stanie zabrać wiary w lepsze jutro i poszukiwania swojego miejsca na ziemi.

Dziękuję za tę inspirującą historię i czekam na więcej! 

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Autorce oraz Wydawnictwu Skarpa Warszawska.