Recenzja: "Bezdroża" – Ewa Popławska

RECENZJA

7\2023

Bezdroża – Ewa Popławska
Wydawnictwo: Pascal
Liczba stron: 384
Premiera: 25.01.2023 r. 

„Bezdroża” Ewy Popławskiej, to poruszająca historia wileńskich emigrantów, próbujących ułożyć na nowo życie na wybrzeżu gdańskim. Opowieść o odnajdowaniu swojego powołania, miłości i kruchych małżeńskich relacjach. To mierzenie się z demonami przeszłości, stale obecnymi w codzienności, wyzwalającymi chęć zemsty i kary, ale motywujące również do ocalenia niewinnych istot. Wyrządzone w przeszłości krzywdy są tutaj motorem zapalnym do działania przy demaskowaniu ludzi podejrzanych o kolaborację z komunistami.

Powojenne lata, polityczna rzeczywistość i mierzenie się z tragiczną przeszłością, zostały przedstawione niezwykle plastycznym językiem, a sposób prowadzenia fabuły, przy zaznajamianiu czytelnika z działaniami głównej bohaterki – Anny, sprawia, że tę historię ciężko odłożyć. Umiejętność odgrywania pożądanych ról i odnajdowania się w każdej sytuacji życia zawodowego, wcale nie przesądza o idealnym życiu prywatnym. Mimo, że wątek inscenizacji był niezwykle ciekawy, to wydaje mi się, że największe zainteresowanie wzbudził we mnie powrót do przeszłości i poznanie prawdy o przeszłości Ani.

Powieść „Bezdroża” pokazuje, jak duży wpływ ma nasze dzieciństwo na kształtowanie charakteru, zachowania oraz zdolność do wyrażania uczuć. Wzorce wyniesione z domu zawsze przekładają się na dorosłe życie, lecz tylko od nas zależy, czy poddamy je modyfikacji, by nie zabrakło nam szczęści i miłości, do której zdolny jest każdy człowiek. Dla znakomitej psychologicznej kreacji bohaterów, pokazania realiów powojennego życia w Gdańsku, trudnego powrotu do przeszłości oraz dreszczyku emocji przy konspiracyjnych akcjach naprawdę warto sięgnąć po tę książkę. Polecam!

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Autorce oraz Wydawnictwu Pascal.